De vierde kwartaaldichter was Mientje Wever uit Boxmeer. Zij startte in oktober 2022 met het thema ‘Vakmanschap’.
EVEN
Ze schuifelen in
een vreemde omgeving
schaduwen kruipen in muren.
De dagen oud omringen
woorden, zoeken herkenning
spiegels zonder beeld.
Gezichten diffuus, monden
gedwongen tot voedsel
bewegen geruisloos.
Wegwerpluiers
verdringen de geur
van een meegebracht boeket.
Een kind komt zingend binnen
dansende lokken vol met lente
betoveren de zaal.
(December 2022)
LAND VAN CUIJK OF KUUK?
We wonen ien ’t Land van Cuijk
mar wèj zegge dan: ‘Land van Kuuk’
we ligge iengeslote tusse de rivier
de Maas en de weg dör de Peel.
Un streek mit ’n ège dialect
verbonde mit ’t Kleverlander
’t versje Iepmien en Kniepmien
kenne ze ôver de grens as gèn aander.
Dörrum zou ’t toch geweldig zien
as de name van onze durpe
te lèze zô’n zien ien ons ège dialect
as ge stôt ân de raand van ’n plèts.
Liende, ’t Leker, Loën of Boksmèèr
en zo kenne we d’r nog veul meer
generaties lang wier dè zo gezet
dörrum ziej ik zô trots op mien dialect.
(november 2022)
VAN VERSPILLING TOT VEEVOER
Een fabriek in het Noord-Limburgse land
stenen stapelen de buitenkant
werknemers, bulkwagens rijden af en aan
binnen komt er een duurzaam product tot stand.
Uit een te veel aan wat de mens produceert
van brood, koek, snoep, tot bijna onbetaalbare
luxe artikelen met een foutje voor de consument
worden daar tot onherkenbaar vermalen.
Voer voor zeugen, met een melange van brood
licht verteerbaar, hun spek precies aan de maat
biggen, als kind bracht ik ooit zo’n diertje groot.
Terwijl ik daar rondkijk voel ik een schaamte
– denk aan hen die met lege maag gaan slapen –
voor deze gigantische afval, voedselberg.
Boeren kopen wat de fabriek levert
wij zorgen voor overschotten, wij eten vlees
verspilling verwerkt tot voer voor vee.
(oktober 2022)